In 1936 ontwierp Fokker voor de Luchtvaartafdeling van het reen tweemotorige jachtbommenwerper. Het ontwerp voldeed echter niet geheel aan de wens.
Het vertrouwen in de kwaliteiten van Fokkerproducties was echter zo groot dat men van een vernieuwd ontwerp, zonder een prototype te laten bouwen, 16 exemplaren bestelde en in dienst nam als lichte bommenwerper.

Het was een typisch Fokker ontwerp. Houten vleugel, romp met frame van metalen buis. De voorzijde van de romp bekleed met metaalplaat en de achterzijde overtrokken met linnen. Alhoewel het eerste ontwerp als jachtbommenwerper bedoeld was voor drie bemanningsleden werd dit uiteindelijk door de toegevoegde bewapening uitgebreid naar vijf.
De eerste exemplaren werden in 1938 geleverd en in dienst gesteld bij de BomVa (Bom Vliegtuigenafdeling) van de Luchtvaartafdeling.

Bij de Duitse inval op 10 mei 1940 kon de BomVa 9 T.V's inzetten. Door hun lage snelheid en magere bewapening waren ze geen partij voor de snelle Duitse jagers. Toch wist men met deze toestellen nog aardig partij te geven. Omdat ze uitgerust waren met een naar voren schietend boordkanon in de neus werden ze ingezet als luchtkruiser en wisten zo in de lucht en op de grond vooral een aantal Duitse Junkers 52/3m transportvliegtuigen te vernietigen.

Deze daden die samen met de Nederlandse G.1's zijn uitgevoerd hebben er zeker toe bijgedragen dat de transportvloot van de Luftwaffe na de meidagen niet meer in staat is geweest om grote luchtlandingsacties uit te voeren. Zeker 30 van de Junkers werden zo uitgeschakeld. Hitler verloor hierna namelijk het vertrouwen in een dergelijke inzet van zijn luchtlandingsdivisies.
Na de meidagen was nog een enkel toestel, weliswaar ernstig beschadigd, in ons land aanwezig.

Deze zijn allen afgevoerd naar Duitsland en daar waarschijnlijk na de gebruikelijke testperiode vernield. Naar verluid is, net als van alle andere buitgemaakte vliegtuigtypen, één exemplaar of delen ervan in Berlijn tentoongesteld in een Museum. Deze is waarschijnlijk na geallieerde bombardementen verloren gegaan.

De T-5 kwam in de herfst van 1938 ter beschikking van de LuVA. Oorspronkelijk in '33-'34 ontworpen als luchtkruiser (langdurige bescherming van gebied of objekten), deed ze in 1940 dienst als bommenwerper.

De snelheid van de T-5 was te laag om het op te nemen tegen de Duitse jagers die bijna 500 km/u haalden.
De bewapening bestond uit vier mitrailleurs; één in de neus, één in de staart, één voor het bestrijken van het luchtruim boven, en één voor het luchtruim onder het toestel. In de bommenruimte kon een last van ongeveer 1.000 kg bevatten. Maar op 10 mei waren slechts twee T-5s met essentiële bommenrekken uitgerust.

Fokker leverde in totaal 16 T-Vs aan de LuVA. Ze hadden de nummers 850 t/m 865.

De 850, 853, 854, 855, 856, 858, 859, 862 en 865 stonden op Schiphol gevechtsklaar. Van de 851 werden onderdelen gebruikt voor de reparatie van andere vliegtuigen.

De 852 stond voor 95% klaar op Schiphol.De 857 stond zonder motoren op Schiphol.

De 860 stond naast het KLM stationsgebouw op Schiphol.

De 861 stond op vliegveld De Vlijt op Texel. De 863 stond op Schiphol om te worden bewapend.

Verliezen

2 T-5 vliegtuigen gingen op de grond verloren.

5 T-5 vliegtuigen gingen door gevechtshandelingen verloren. 2 T-5 vliegtuig op andere wijze verloren gegaan.