De geheel aluminium voorzijde markeerde echter de overstap naar Fokkers die geheel uit aluminium werden opgebouwd. Primair was de T.VIII W bedoeld ter vervanging van de verouderde T.IV, maar de eerste series bleven in Nederland terwijl de T.IV vooral in Nederlands-Indië opereerden.
De eerste vijf, de R-1 t/m R-5 werden in 1939 afgeleverd. De eerste vijf werden gestationeerd op De Mok op Texel. Vanuit strategisch oogpunt begon men echter de Nederlandse watervliegtuigen, na de Duitse inval in Polen in 1939, meer te verspreiden over zogenaamde vliegtuigsteunpunten. De R-1 t/m R-5 werden gestationeerd op het Braassemermeer.

De R-5 ging in 1939 verloren doordat het op een patrouillevlucht boven de oostelijke waddenzee door een Heinkel He 115 werd aangezien voor een Engels vliegtuig en werd neergeschoten. De opgepikte bemanning keerde ongedeerd terug naar Nederland. Dit incident resulteerde in de vervanging van de op Nederlandse vliegtuigen aanwezige rood-wit-blauwe rozet door een zwart omlijnde oranje driehoek.

De proefserie van vijf bleek echter zo goed te voldoen dat de MLD in 1939 een bestelling plaatste voor nog eens 19 exemplaren, dit type werd voortaan aangeduid als de T.VIII-W/G (G van Gemengde bouw). Deze serie werd gevolgd door een order van 12 toestellen van een nieuwe versie (T.VIII-W/M (Metaal)) speciaal voor Nederlands-Indië. Deze laatste twaalf zouden geheel van metaal worden gemaakt. Op 10 mei 1940 had Fokker naast de eerste vijf in totaal 9 toestellen geleverd. Naast de overgebleven R-1 t/m R-4 waren de R-6, R-7, R-9 en R-11 operationeel. Op 12 mei werden hier nog rechtsreeks uit de fabriek de R-8 en R-10 aan toegevoegd.

Voor Finland werden voorts nog een serie van vijf toestellen op stapel gezet (versie T.VIII-W/C). Deze waren iets groter, terwijl de drijvers konden worden vervangen door wielen of ski's. Voor de Finse toestellen zou tevens een andere motor worden gebruikt en wel de Bristol Mercury XI. Voor proef is één van de Finse toestellen uitgerust met een intrekbaar landingsgestel en kreeg typenaam T.VIII-L mee.

Tijdens de meidagen bleven de R-1, R-2 en R-3 bij de GVT2 (Groep Vliegtuigen) op het Braassemermeer. De R-4 hoorde ook tot de GVT2 maar werd in reserve gehouden op de Mok. De R-6, R-7, R-9 en R-11 waren ingedeeld bij de GVT4 met als basis de Westeinder plassen. De R-11 werd echter overgevlogen naar Schellingwoude voor de vesting Amsterdam.
Aangezien er tijdens de meidagen een tekort was aan torpedo's, zijn de toestellen bewapend geweest met bommen.

De eerste echte operatie van de GVT2 bestond uit het overbrengen van de Nederlandse politici Van Kleffens en Welter naar Londen. Bij deze operatie die uitgevoerd werd door de R-1, R-2, R-3, R-4 en de Fokker C.VIII W G-8 behaalde alleen de R-3, gelukkig met de politici aan boord, Engeland. De overige toestellen zijn op weg naar het rendevous punt vernield (R-4 en G-8) door Duitse jagers of door eigen personeel in brand gestoken na een noodlanding (R-2). De R-1 wist met lekgeschoten drijvers zich in veiligheid te brengen.

Op 13 mei kreeg de MLD opdracht uit te wijken naar Engeland. Ook de zeven luchtwaardige T.VIII W's vlogen via Frankrijk naar Engeland.In Engeland
In Engeland aangekomen bleken de Fokker T.VIII W toestellen de enigen die van daaruit werkelijk voor gevechtsdoeleinden konden worden ingezet. De vliegtuigen werden gestationeerd in Pembroke Dock in Wales alwaar zij de basis vormden voor het eerste Nederlandse squadron binnen de Coastel Command en wel het 320ste (Dutch) Squadron.

Ze kregen hier Engelse camouflage kleuren, herkenningstekens en registratienummers (AV958 t/m AV965). Als herkenning voor een Nederlands squadron werd aan de zijkant op de neus een kleine oranje driehoek aangebracht. De Fokkers werden gebruikt voor patrouille en konvooi diensten boven de Ierse Zee en voor vluchten naar bezet Nederland ten behoeve van het verzet.
Eind 1940 werden ze vervangen door bommenwerpers, welke door de Nederlandse Regering in ballingschap waren aangekocht. De T.VIII W's hadden hun werk gedaan en vooral door gebrek aan de juiste onderdelen kon men ze niet langer gebruiken. Alle exemplaren zijn gesloopt.

De Fokkers waren zo gevreesd dat Duitsland geen enkel Fokker vliegtuig meer mocht bezitten. Met de inval in Nederland in mei 1940 kwam hier verandering in. Bij Fokker stonden talloze G.1 en T.VIII W toestellen op de productielijn en beide typen zijn dan ook voor de Duitsers afgebouwd. De G.1 is hiervan niet intensief gebruikt, eigenlijk alleen voor lesdoeleinden. De Fokker T.VIII W is echter intensief door de Duitse Luftwaffe gebruikt.
Bij de inval stonden bij Fokker de R-12 t/m R-36 op de productielijn, daarnaast stonden de voor Finland bedoelde FW-160 en FW-161 bijna klaar. Deze iets grotere versie is ook voor de Luftwaffe afgebouwd samen met nog drie van dit type die nog geen registratie hadden.

De Duitse toestellen zijn ingezet voor verkenningsdoeleinden boven de Noordzee en de Middellandse zee. De meeste toestellen waren ingedeeld bij de 1./SA Gr.126. (SeeAufklärungsGruppe).
Uiteindelijk zijn ze allen in 1943 vervangen door watervliegtuigen.