Probable cause

Date:

05.09.1954

Time:

02.31

Type:

Lockheed L-1049C-55-81 Super Constellation

Operator:

KLM Royal Dutch Airlines

Registration:

PH-LKY

C/n:

4509

Year built:

1953

Total airframe hrs:

2498 hours

Captain's name

A. Viruly

Crew:

3 fatalities / 10 on board

Passengers:

25 fatalities / 46 on board

Total:

28 fatalities / 56 on board

Location:

Foynes; nr (Ireland)

Phase:

Initial Climb

Nature:

Scheduled Passenger

Flight:

Shannon - New York, NY (Flightnumber 633)

On September 5, 1954, the Lockheed Super Constellation PH-LKY Triton was on a flight Amsterdam-New York with 46 passengers and a crew of 10 aboard.
The aircraft made a planned refueling stop at Shannon, Ireland on flight number 633. Take-off from there was at 02:30.

Some 35-40 seconds after take-off, the Triton crashed on the mud flats in the Shannon River, about 2500m from the end of the runway.

Nobody at Shannon Airport had an idea the crash had occurred when navigator Tieman "staggered into the terminal building covered with mud", after having crossed water and mud. It was only then that rescue operations started.

The aircraft was partly submerged, with the cabin filled with fuel fumes, which caused those passengers still in it to become unconscious, and drown in the incoming tide.
25 passengers and 3 crew members were killed.

Three weeks later the Limerick and District Branch of the National Union of Journalists condemned "false and malicious reports in foreign newspapers about the crash which cast a slur on Shannon". It's hard to understand what they can have meant by this. It seems obvious that, had airport tower personnel taken the trouble to watch the aircraft for less than a minute after take-off, they could not have missed seeing the crash, probably saving many lives. They must have been a carefree lot: Nor was any notice taken of absence of any radio messages from the Triton.

An investigative board later gave as PROBABLE CAUSE:

1) Failure of the captain to correlate and interpret his instrument indications properly during flap retraction, resulting in necessary action not being taken in sufficient time. This failure was partially accounted for by the effect on instrument indications of inadvertent and unexpected gear re-extension.

2) Loss of aircraft performance due to inadvertent landing gear re-extension.

3) The captain failed to maintain sufficient climb to give him an opportunity of meeting unexpected occurrences."

(Source: Aviation Safety Network, ICAO Accident Digest Circular 50-AN/45 (20-33) + Nederlands Constellations / H.Dekker)

Viruly, who was only a year from being pensioned, was devastated by the accident and very bitter about his subsequent treatment by KLM.
But one can only conclude from what is known now, that this captain, one of KLM's most experienced flyers, had been sadly remiss in the handling of the aircraft under his command. Aided and abetted by the lackadaisical tower personnel, this resulted in the loss of, not only a brand-new aircraft with less than 2500 hours of operation, but also that of 28 human lives.
Ongevalsonderzoek

De verongelukte Triton in de modderbanken van de Shannon. Als de reddingsboten, die er nu omheen zwermen, eerder waren geweest, hadden misschien meer mensen gered kunnen worden

Half onder water door het opkomende tij, ligt de verslagen KLM vogel in de Shannon. Halverwege, vlak bij de vleugels, is de romp doormidden gebroken

Cockpitgedeelte na de berging

Commodore Viruly en radiotelegrafist Oudshoorn zaten verkleumd in het riet. Daar werden ze gevonden door de dokter van het vliegveld van Shannon

Een van de rubberbootjes, waarmee een aantal inzittenden ontkwam, na een moeizame tocht over het donkere water, wordt op de kant getrokken

De enige geredde Nederlandse passagier, de heer de Brauwer, bereikt de veilige wal

Lachend en huilend tegelijk komt deze passagier op vaste grond

De heer Crovatto is de schok alweer zover te boven, dat hij een ogenblik tijd heeft voor de fotograaf

Onder leiding van gezagvoerder Viruly, een van de bekwaamste KLM vliegers, heeft de bemanning met eigen levensgevaar nog langdurig gepoogd om zoveel mogelijk passagiers te redden

Twee gelukkige figuren spoeden zich huiswaarts: Johan Tieman (3e vlieger) en zijn vrouw. Het had zo gemakkelijk anders kunnen zijn

Cornelis Kievits (2e boordwerktuigkundige) kan het zich nog niet goed voorstellen

Een gelukkige vrouw omhelst haar man. Evert Webbink bereikte de luchthaven Shannon het eerst. Pas toen werd alarm geslagen

Zeer onder de indruk keerde de president-directeur van de KLM, de heer I.A. Aler, na zijn eerste bezoek aan de plaats van de ramp op Schiphol terug. Vergezeld van zijn echtgenote en de heer R. Vogel, perschef van de KLM (rechts) begeeft hij zich naar de door hem belegde persconferentie
Accident description


Viruly was op 5 september 1954 gezagvoerder van de Lockheed Super-Constellation "Triton", die, op weg naar New York, zeer kort na vertrek van het vliegveld nabij het Ierse Shannon neerstortte. Het vliegtuig kwam terecht op een modderbank in de monding van de rivier de Shannon, die ter plaatse enkele kilometers breed is.

Het Polygoon bioscoopjournaal besteedt veel aandacht aan de ramp, te zien vanaf 12 minuten, 35 seconden.

Nadat eerst de staart van het vliegtuig het water had geraakt, gleed het met vier draaiende motoren nog iets door op het water totdat het in de modder tot stilstand kwam. De romptank van de Lockheed, die uiteraard vol zat met het oog op de lange vlucht, raakte beschadigd door de klap. Gelukkig brak er geen brand uit, aangezien het vliegtuig half onder water lag.

Dat er desondanks een groot aantal slachtoffers te betreuren bleek, was te wijten aan het feit dat de passagierscabine zich vulde met benzinedampen die het ademhalen vrijwel onmogelijk maakten. Drie bemanningsleden en tweeëntwintig passagiers kwamen door verstikking om het leven, terwijl twee passagiers verdronken en een door de klap zwaar gewonde vrouw later overleed.

Het hoge octaangehalte van de dampen was er de oorzaak van dat een aantal slachtoffers lichte brandwonden vertoonde.
Conclusie van het ongevalsonderzoek was dat hierbij technische én menselijke fouten een rol hadden gespeeld, een conclusie die Viruly overigens van de hand wees.

Naar zijn mening was het, vanwege de snelheid waarmee de gebeurtenissen zich hadden afgespeeld, niet mogelijk geweest nog adequaat in te grijpen.

In 1979, in een interview waarin de vraag wordt gesteld "Hebt u dat gebeuren inmiddels verwerkt?"
"Verwerkt, wat is verwerkt. Nee en ja. Het was het moeilijkste wat me in mijn leven overkomen is; het was een paar maanden voor de beeindiging van mijn vliegersloopbaan wegens het bereiken van de pensioenleeftijd.
Heel je leven ben je bezig geweest te zorgen dat dit niet zal gebeuren. Het was een kwestie van enkele seconden, waarin ik de beslissingen moest nemen. Ik had het béter kunnen doen, ik ga niet vrij-uit. Er zijn doden bij gevallen.
De naam van de maatschappij, waarmee ik bijna pathologisch loyaal verbonden was, was in het geding.
Niemand bij de KLM heeft mij overigens ooit een verwijt gemaakt. Ik wilde toch dat het niet gebeurd was, al gevoel ik niet een directe schuld, natuurlijk speelt het een rol in je leven."

Foto's en teksten bij foto's: Katholieke Illustratie en de Spiegel van 18 september 1954


Terwijl vissers en marinemensen op de Noordzee nog steeds doende waren naar wrakstukken van het volkomen versplinterde K.L.M.vliegtuig Willem Bontekoe te speuren, trof onze nationale luchtvaartmaatschappij andermaal een verschrikkelijke ramp.

Het feit, dat deze keer de helft van de inzittenden behouden bleef, doet niet veel af aan de rouw om het verlies van achtentwintig mensenlevens, toch nog altijd meer dan het aantal doden, dat bij de ramp met de Willem Bontekoe te betreuren viel.

Wat er precies met de Triton is voorgevallen, zal een nauwkeurig en misschien langdurig onderzoek moeten uitwijzen. Het is begrijpelijk, dat het publiek graag zo spoedig mogelijk antwoord heeft op de vraag, hoe zo iets heeft kunnen gebeuren.

Doch zoals vaak gaven ook de verklaringen, in de eerste uren na de ramp naar voren gebracht, geen bevredigend beeld en spraken ze elkaar zelfs min of meer tegen. Wat men helaas wel met zekerheid kan zeggen is, dat de naam Shannon sinds die donkere nacht, waarin een groot verkeersvliegtuig vol passagiers op enkele kilometers afstand van het vliegveld verongelukte, zonder dat er in de eerste uren aan een serieuze reddingspoging werd gedacht, een sinistere klank heeft gekregen.

De luchthaven, belangrijke schakel in het transatlantisch verkeer, ontleent haar naam aan de voornaamste rivier van Ierland, aan welks modderige oevers zij gelegen is.

De ruim driehonderdtachtig kilometer lange Shannon, die in het noordwesten van de Ierse Vrijstaat ontspringt, vormt voorbij Limerick over een afstand van honderdtien kilometer een baai, die bij de uitmonding in de Atlantische Oceaan, tussen Loop Head en Kerry Head vijftien kilometer breed is.

Reeds op de plaats, waar de Triton, komend van een der startbanen van het vliegveld, op een modderbank neerstortte, meet de rivier van de ene oever naar de andere vier en een halve kilometer.

De overlevenden konden vanaf de Plaats van de ramp de lichten van het vliegveld zien; dat men vandaar af de ramp niet eerder bemerkt heeft, moet wel onbegrijpelijk genoemd worden, vooral omdat er redenen te over waren om al kort na het opstijgen van de Triton ongerust te worden.

 

 

  

The airport of Shannon, 1954

Mr Waller was op eigen kracht naar de kant gekomen, drie km waadde hij door de modder

Triton in the Shannon

Triton after recoveringTriton wreckage

Mary Dresselhuys waiting for Adriaan to arrive at Schiphol after the Triton disaster

Viruly and crew arriving at Schiphol after the Triton disaster

Meets his children

Adriaan Viruly being questioned by journalists after his arrival at Schiphol, 1954

Radiotelegrafist Oudshoorn back at Schiphol, 1954

Crew back in safety

Henny Oudshoorn (radiotelegrafist) wordt door familie begroet. Zijn vrouw wacht in New York